با انجام فعالیت بدنی ، خطر سرطان روده بزرگ به روشهای مختلف کمتر میشود، از جمله با کاهش یافتن چاقی و التهاب و سطح هورمون و بهبود یافتن مقاومت نسبت به انسولین و کارکرد دستگاه ایمنی
در بیش از 50 مطالعه که 40 هزار نفر بیمار مبتلا به سرطان روده بزرگ در آنها شرکت داشتند مشخص شد خطر سرطان در افرادی که بهطور منظم تمرین بدنی انجام میدهند، 40 حتى ال 50 درصد کمتر از کسانی است که بهطور منظم تمرین بدنی انجام نمیدهند.
با انجام تمرین بدنی منظم، خطر تشکیل پولیپ (پولیپها، تودههایی در روده بزرگ هستند که امکان دارد سرطانی شوند) هم کمتر میشود.گرچه بهنظر میآید فواید انجام تمرین بدنی در مردان اندکی بیشتر از زنان باشد، این فواید در زنانی از تمام گروههای سنی و از گروههای نژادی و قومی مختلف هم مشاهده شده است. شواهدی در دست است که نشان میدهد حفاظت در برابر سرطان روده بزرگ در افرادی از همه بیشتر است که در سرتاسر عمر از سبک زندگی فعالی پیروی کردهاند.
المحتوى المقترح :
امکان دارد با انجام تمرین بدنی به روشهای زیر از بروز این نوع سرطان جلوگیری شود: کاهش یافتن مدت زمانی که سلولهای روده بزرگ در معرض موادی قرار میگیرند که در رژیم غذایی وجود دارد و امکان دارد باعث ایجاد سرطان شود و کمتر شدن مدتی که روده بزرگ در معرض اسیدهای صفراوی قرار میگیرد. ممکن است اسید صفرا به آستر روده صدمه وارد کند و امکان دارد به رشد غیرطبیعی سلولی و سرطان منتهی شود.
تحقیقات بیشتری باید صورت گیرد تا مشخص شود آیا تمرین بدنی باید شدید باشد تا زمان عبور غذا از روده کاهش یابد، یا این که تمرین بدنی متوسط هم برای این منظور کفایت میکند.
کاهش دادن سطح پروستاگلاندین: پروستاگلاندینها گروهی از مواد شبههورمونی هستند که در بدن بر چند فرآیند تاثیر میگذارند. در سلولهای تومور روده بزرگ سطوح بالایی از پروستاگلاندین یافت شده است. در مطالعهای که روی مردان و زنانی صورت گرفت که سابقه پولیپ روده بزرگ داشتند، مشخص شد با افزایش فعالیت بدنی از تقریبا 5/1 ساعت پیادهروی در هفته به تقریبا 6 ساعت پیادهروی در هفته سطح پروستاگلاندین کاهش مییابد.
تعليقات المستخدم