درمان بیماری انکولوژی به معنای پایان کار او با انکولوژیست و تیم درمانی نیست. چون سرطان بیماری عودکنندهای است و باید مرتباً با رادیوگرافی و سایر روشهای تصویربرداری مورد ارزیابی قرار گیرد و هر ناهنجاری مشاهده شد بیوپسی انجام شود. به طور معمول ۶ ماه تا ۱ سال اول هر ۲ ماه یکبار، سال دوم هر ۳ ماه، سال سوم هر ۴ ماه، سال چهارم از ۶ ماه و نهایتاً سالی یکبار وضعیت بیماری باید بررسی شود.
جدیداً دیگر استفاده از روشهای تشخیصی پرهزینه و پردردسر توصیه نمیشود. دستورالعملها بیشتر به سمت روشهای شرححال و معاینهی فیزیکی پیش میروند. احتمال عود سرطان با گذشت زمان کاهش مییابد و بقای ۵ ساله بدون عود به منزلهی درمان است. علیرغم این نگرانیها اکثر بیمارانی که درمان شدهاند به زندگی طبیعی برمیگردند.
درست است شاید نتوان برای برخی از بیماران سرطانی علاجی یافت ولی همیشه هدف آن است که بیمار سرطانی در آرامش زندگی کند. همچنین شاید اگر اقدامات حمایتی صورت نگیرد کل درمان پس زده شود. در این بین بیماران سرطانی در طول درمان یا پس از آن با مشکلاتی مواجه هستند که باید حل شود.
۲۵ تا ۵۰ درصد بیماران سرطانی هنگام تشخیص، ۳۳ درصد هنگام درمان و ۷۵ درصد آنها درد را با بیماری پیشرونده تجربه میکنند. در تقریباً ۷۰% موارد، درد توسط خود تومور ایجاد میشود. این درد با تهاجم به استخوان، اعصاب، عروق خونی یا غشاهای مخاطی یا انسداد ارگان توخالی یا یک مجرا به وجود میآید. در ۲۰% موارد درد در ارتباط با درمان بیماری های انکولوژی میباشد و در بقیهی موارد به سرطان و درمان آن ربطی ندارد. بیشتر بیماران با مداخلات دارویی از درد رها خواهند شد و در بقیه موارد شاید درمان ضد تومور برای رهایی از انسداد با جراحی، پرتودرمانی و استرونتیوم-۸۹ یا ساماریوم-۱۵۳ برای درد استخوان تجویز شود.
علت تهوع بیماران سرطانی معمولاً شیمیدرمانی است و شدت آن هم به دوز داروها بستگی دارد. تهوع حاد طی ۲۴ ساعت پس از شروع درمان خود را نشان میدهد ولی نوع نادری هم به نام تهوع تأخیری حتی با فاصلهی ۷ روزه از درمان بیماری های انکولوژی ممکن است پیش بیاید و معمولاً به دنبال تجویز سیس پلاتین رخ میدهد. علاوه بر اینها تهوع شرطی هم وجود دارد که در آن بیمار نسبت به داروهای شیمیدرمانی شرطی میشود.
انواع گیرندههایی که در تحریک مرکز استفراغ در بصلالنخاع نقش دارند عبارتند از: دوپامین، سروتونین، هیستامین، اُپیوئید و استیل کولین. بنابراین آنتاگونیستهای گیرندهی سروتونین، اندانسترون و گرانیسترون مؤثرترین داروها علیه عوامل تهوعآور قوی هستند ولی گران میباشند. برای عوامل تهوعآور خفیف و متوسط پروکلرپرازین به صورت خوراکی یا مقعدی تجویز میشود. دگزامتازون نیز داروی مؤثری در این مورد میباشد.
یکی دیگر از عوارض کلی در بیماری های انکولوژی تجمع مایع در حفرات داخلی بدن مثل جنب و پریکارد میباشد. معمولاً این افیوژنها نیازمند درمان موضعی نیستند و به درمان تومور پاسخ میدهند. سرطان ریه، سرطان پستان و لنفوما عامل ۷۵% افیوژنهای بدخیم پلورا هستند.
سرطان و درمان آن با کاهش دریافت مواد مغذی و در نتیجه کاهش وزن باعث تغییر متابولیسم حدواسط میشود. اکثر بیماران با سرطان پیشرفته کاهش وزن و اشتها را تجربه میکنند. انواع مختلفی از فاکتورهای مشتق از تومور سبب تغییر در متابولیسم میشوند که در آن کاتابولیسم پروتئین، عدم تحمل گلوکز و لیپولیز با تأمین کالری جبران نمیشود. آستانهی مداخلهی تغذیهای با کمتر از ۱۰% کاهش وزن بیدلیل، سطح ترانسفرین کمتر از ۱۵۰ میلیگرم بر دسیلیتر و آلبومین سرم کمتر از ۳۴۰ میلیگرم بر دسیلیتر تعریف میشود.
متخصص رادیوتراپی آنکولوژی
اصفهان، خیابان شمس آبادی، بعد از بیمارستان سینا، جنب بانک توسعه و گردشگری، ساختمان بزرگان، طبقه سوم واحد ۳۱۳
31115 (031) - ۰۳۱۳۲۲۳۲۱۴۵ - ۰۳۱۳۲۳۵۹۸۳۳ | شنبه تا چهارشنبه 16 الی 21
info@drpouriaadeli.ir
نظرات کاربران