درمان سرطان پوست چگونه است؟

روش‌های مؤثر متنوعی برای درمان سرطان پوست وجود دارد. انتخاب شیوه درمان به موقعیت، اندازه، ویژگی‌های میکروسکوپی تومور و سلامت عمومی فرد وابسته است.در این مقاله به معرفی راه های درمان سرطان پوست می پردازیم : 

۱. داروهای موضعی

در صورت ابتلای بیمار به سرطان سلول پایه‌ای، استفاده از درمان‌های موضعی مانند برخی کِرِم‌ها، ژِل‌ها و محلول‌ها مفید است. مثلا داروی ایمی‌کیمود با نام تجاری آلدارا، سیستم ایمنی بدن را تحریک به تولید ماده اینترفرون می‌کند تا به سلول‌های سرطانی حمله کنند. فلوروراسیل هم داروی دیگری است که در زمان شیمی درمانی استفاده می‌شود. بعضی از بیماران با مصرف داروهای موضعی، هیچ عارضه‌ای را تحمل نمی‌کنند، اما برخی دچار قرمزی پوست، تورم و آزردگی می‌شوند. یکی از مشکلات درمان‌های موضعی، این است که دیگر هیچ بافتی برای معاینه وضعیت تومور باقی نمی‌ماند.

۲. روش (EDC)

در این روش، از بی‌حسی موضعی برای تومور استفاده می‌شود و بعد با وسیله‌ای تیز موسوم به کورت (curette) به طور متداوم از آن لایه‌برداری و لبه‌های آن با سوزنی الکتریکی سوزانده می‌شود. مزیت این روش در سادگی عمل، ارزان بودن و سرعت آن است. از معایب آن هم می‌توان به ایجاد زخمی محسوس و امکان ۱۵ درصدی بازگشت اشاره کرد.

۳. جراحی

در این روش که با بی‌حسی موضعی اطراف تومور همراه است، قسمتی از آن که بی‌شباهت به توپ نیست، برداشته و بعد زخم‌های ناشی از جراحی بخیه زده می‌شود. برای تومورهای بزرگ نیاز به پیوند پوستی وجود دارد تا عفونت ایجاد نشود. احتمال بهبود و درمان با کمک روش جراحی بیش از ۹۰ درصد است. با وجود این عمل، می‌توان از خروج کامل تومور مطمئن بود و زخم جراحی هم نسبت به روش‌های دیگر بهتر با جراحی پلاستیک رفع خواهد شد. البته جراحی نسبت به روش EDC سخت‌تر و گران‌تر است.

بیشتر بخوانید : ۱۰ گروهی که بیشتر در معرض ابتلا به سرطان پوست هستند !

۴. جراحی به روش ماز (MOHS)

در این روش باز هم جراحی موضعی نواحی اطراف تومور وجود دارد و پزشک تومور را با بخش کوچکی از بافت سالم اطراف آن برمی‌دارد. بافت بلافاصله به کمک میکروسکوپ بررسی می‌شود و اگر بقایایی از تومور در بافت دیده شود، حاشیه اطراف تومور برداشته خواهد شد و حواشی تومور به‌دقت معاینه می‌‌شود. این چرخه ادامه پیدا می‌کند تا دیگر اثری از تومور باقی نماند. این روش درمانی پیچیده و پرهزینه است و برای تومورهایی انجام می‌شود که حفاظت از بافت سالم در اطراف تومور ضروری است و مرز تومور در آنها کاملا مشخص نیست. برای تومورهایی که قبلا درمان شده و بازگشت مجدد داشته‌اند و تومورهای خطرناک هم از این روش استفاده می‌شود.

۵. پرتودرمانی

پرتو درمانی بین ۱۰ تا ۱۵ جلسه است. در این جلسات، اشعه با درجه زیاد به تومور و محدوده اطراف آن تابیده می‌شود. این روش برای کسانی مناسب است که نمی‌توانند از روش‌های جراحی استفاده کنند. از مزایای پرتودرمانی می‌توان به نبود تیغ و جراحی اشاره کرد. از معایب آن هم باید به این نکته اشاره کرد که نمی‌توان ناحیه تحت پرتودرمانی را برای اطمینان از رفع صد در صدی تومور آزمایش کرد و زخم‌های ناشی از این روش به مرور زمان بدتر می‌شوند. از این درمان نسبتا گران بیشتر برای افراد مسن استفاده می‌شود.

بیشتر بخوانید : انواع روش های پرتو درمانی

۶. روش‌های دیگری مانند کریوسِرجری (cryosurgery)

هم برای درمان وجود دارد که در آن بافت‌ها با منجمد شدن تخریب می‌شوند. یا روش دیگری موسوم به فوتوداینامیک تراپی (PDT) برای سرطان پوست استفاده می‌شود که در آن از داروهای مخصوص و نور آبی برای تخریب بافت‌های سرطانی بهره می‌برند. درمان‌های دیگری هم وجود دارد: لیزردرمانی برای از بین بردن لایه سطحی پوست و تخریب تومور، مصرف داروهای خاص اِریوِج (Erivedge) و ادومزو (Odomzo).

تند و با ازدیاد سلول‌های سطح بیرونی پوست شروع می‌شوند.