سرطان اپیتلیالی تخمدان ، برآمده از لایه سطحی تخمدانها یا پوشش لولههای فالوپ، هفتمین سرطان شایع در سراسر جهان در زنان است و شایعترین شکل سرطان تخمدان (تقریبا ۹۰% از سرطانهای تخمدان) است. متاسفانه، بسیاری از زنان مبتلا به سرطان تخمدان در مرحله آخر بیماری، هنگامی که بیماری در سراسر شکم گسترش یافته، تظاهر مییابند. به این دلیل که سرطان تخمدان اغلب ناشی از انتهای لولههای فالوپ است، از جایی که سلولهای تکی میتوانند وارد حفره شکمی شوند، حتی زمانی که تومور اولیه میکروسکوپیک است.
این سلولها در اطراف حفره شکمی در مایع لوبریکنتمانند پریتونئال به گردش درمیآیند، روی سطوح دیگر کاشته میشوند و در طول زمان رشد میکنند تا زمانی که باعث بروز علائم شوند. حتی پس از آن، علائم بیماری مانند نفخ و اختلال رودهای (اغلب یبوست)، غیراختصاصی بوده و به راحتی به دیگر شرایط خوشخیم شایع نسبت داده میشوند. در اروپا، فقط بیش از یک سوم از زنان مبتلا به سرطان تخمدان پنج سال پس از تشخیص زنده میمانند.
درمان مرسوم برای سرطان تخمدان شامل دو روش درمانی: جراحی و شیمیدرمانی است. نیت عمل جراحی، مرحلهبندی بیماری (ارزیابی اینکه سرطان تا کجا گسترش یافته) و برداشتن بسیاری از قسمتهای قابل مشاهده (ماکروسکوپی) سرطان تا حد ممکن (شناخته شده با عنوان debulking یا cytoreduction) است، ترجیحا تا نقطهای که در آن تیم جراحی قادر به مشاهده بیماری باقیمانده قابل رویت در حفره شکمی نباشد.
با این حال، از آنجایی که اکثر زنان بیماری گستردهای دارند، جراحی به تنهایی بعید است که بیماری را درمان کند و بیشتر زنان به شیمیدرمانی نیز نیاز دارد. شیمیدرمانی برای سرطان تخمدان از داروهایی با پایه پلاتین برای درمان سلولهایی که توسط عمل جراحی نمیتوانند حذف شوند (بیماری ماکروسکوپی) یا بیش از حد کوچک هستند که دیده شوند (بیماری میکروسکوپی)، استفاده میکنند.
به طور سنتی شیمیدرمانی پس از عمل جراحی انجام میشود. با این حال، شیمیدرمانی میتواند پیش از عمل جراحی (شناخته شده به عنوان شیمیدرمانی نئوادجوانت (neoadjuvant chemotherapy; NACT) و جراحی debulking پس از آن (interval debulking surgery; IDS))، با هدف کوچک کردن توده سرطانی و اجازه دادن به زنان برای بهتر شدن قبل از انجام عمل جراحی رادیکال، مورد استفاده قرار گیرد.
ما ۱۹۵۲ عنوان بالقوه را یافتیم. از این تعداد، ما پنج مطالعه را یافتیم که واجد معیارهای ورود ما بودند، شامل مجموعا ۱۷۱۳ زن مبتلا به سرطان تخمدان پیشرفته. ما توانستیم دادهها را از چهار مطالعه ترکیب کنیم. این مطالعات به مقایسه زنانی که شیمیدرمانی قبل از عمل جراحی دریافت کردند (NACT) با زنانی که قبل از شیمیدرمانی اول تحت عمل جراحی (PDS) قرار گرفتند، پرداختند.
ما تفاوت اندک یا عدم تفاوت را بین دو روش درمانی، با توجه به زمان به مرگ یا زمان سپری شده تا پیشرفت بیماری، یافتیم. ما دریافتیم که انجام NACT احتمالا خطر ابتلا به برخی از عوارض جراحی را کاهش میدهد، اما این دادهها کمتر در مطالعات وارد شده گزارش شدهاند و بنابراین ما اطمینان کمی در مورد این نتایج داریم.
مطالعات فقط زنان مبتلا به مرحله IIIc/IV سرطان تخمدان را وارد کردند، به عنوان مثال کسانی که بیماری پیشرفته داشتند؛ بخش بزرگی از زنان در این مرور تومورهای بسیار حجیمی داشتند. ما در حال حاضر در انتظار نتایج حاصل از دو مطالعه در حال انجام و یک مطالعه منتشر نشده هستیم که امیدواریم شواهد بیشتری را برای هدایت عمل بالینی در این زمینه در آینده فراهم کنند.
به طور کلی، شواهد قطعیت متوسطی داشتند. اگر زنان مبتلا به سرطان اپیتلیالی تخمدان که هر دو روش درمانی شیمیدرمانی و عمل جراحی برای آنها برنامهریزی شده، چه شیمیدرمانی را اول دریافت کنند و چه عمل جراحی را، احتمالا تفاوت اندک یا عدم تفاوت در این مورد وجود دارد که آنها چه مدت زنده خواهند ماند.
NACT ممکن است برخی از خطرات ناشی از عمل جراحی را کاهش دهد، و احتمالا خطر نیاز به برداشتن روده و/یا تغییر جهت روده را از دیواره شکمی از راه یک استوما (یک کیسه متصل به دیواره شکمی برای جمعآوری محتویات روده) نصف میکند.
NACT/IDS یک جایگزین برای PDS پس از شیمیدرمانی در زنان مبتلا به بیماری حجیم مرحله IIIc/IV است. تصمیم گیریهای فردی در این مورد که چه درمانی در ابتدا انجام شود، به خواستههای فردی زن، اینکه در زمان تشخیص بیماری تا چه حد خوب است، خطرات ناشی از عمل جراحی و بار و توزیع بیماری بستگی دارد.
متخصص رادیوتراپی آنکولوژی
اصفهان، خیابان شمس آبادی، بعد از بیمارستان سینا، جنب بانک توسعه و گردشگری، ساختمان بزرگان، طبقه سوم واحد ۳۱۳
31115 (031) - ۰۳۱۳۲۲۳۲۱۴۵ - ۰۳۱۳۲۳۵۹۸۳۳ | شنبه تا چهارشنبه 16 الی 21
info@drpouriaadeli.ir
نظرات کاربران