کووید ۱۹ مانند سایر کرونا ویروسها مکانیسم اصلی انتقال کرونا از طریق قطرات تنفسی آلوده به عفونت ویروسی در اثر تماس مستقیم یا غیرمستقیم با مخاط بینی، ملتحمه یا دهان است.
گیرندههای هدف میزبان عمدتا در اپیتلیوم مجاری تنفسی انسان، از جمله اوروفارنکس و راه های هوایی فوقانی یافت می شوند. ملتحمه و دستگاه گوارش نیز مستعد ابتلا به عفونت هستند و ممکن است به عنوان درگاه های انتقال دهنده عمل کنند.
خطر انتقال به عواملی مانند الگوی تماس، محیط، میزان عفونی بودن میزبان و عوامل اقتصادی اجتماعی بستگی دارد، که در جای دیگر توضیح داده شده است. بیشترین انتقال از طریق تماس نزدیک (۱۵ دقیقه رو در رو و با فاصله ۲ متر) اتفاق می افتد و گسترش آن به ویژه در خانواده ها و از طریق اجتماعات خانوادگی و دوستان بسیار شایع است.
میزان حمله ثانویه خانوار (نسبت افراد مستعدی که طی تعدادی از تماس های مشکوک با یک مورد اولیه آلوده می شوند) از ۴٪ تا ۳۵٪ است. خوابیدن در یک اتاق یا همسر یک فرد آلوده بودن نیز خطر عفونت را افزایش می دهد. اما ایزوله کردن فرد آلوده دور از خانواده به خطر کمتر عفونت مربوط میشود.
سایر فعالیت هایی که به عنوان پرخطر شناخته می شوند عبارتند از غذاخوردن در مجاورت فرد آلوده، تقسیم کردن غذا و شرکت در فعالیت های گروهی. خطر آلودگی در محیط های بسته در مقایسه با محیط های روباز به میزان قابل توجهی افزایش می یابد.
انتقال آئروسل طی ماندن طولانی در محیط های شلوغ و دارای تهویه هوای ضعیف هنوز هم می تواند به عنوان یک عامل خطر باشد. این به این معنی است که تحت این شرایط انتقال می تواند در فاصله کمتر از ۲ متر نیز انجام شود.
برخی از عوامل هستند که سبب میشوند که سبب تشدید بیماری کرونا میشوند. این عوامل دست در دست هم میدهند و باعث میشوند فرد مبتلا به مراقبتهای ویژه نیاز داشته باشد. علت مرگ و میر ناشی از ویروس کرونا نیز بیشتر به این عوامل باز میگردد.
با ما در تماس باشید .
نظرات کاربران