ویروس کرونا هرگز از بین نخواهد رفت!!!

مهم نیست که چه اتفاقی می افتد، ویروس همچنان به انتشار خود در سرتاسر جهان ادامه خواهد داد. کروناویروس که باعث کووید-۱۹ می شود بیش از ۱۶.۵ میلیون نفر را در شش قاره بیمار کرده است. این بیماری کشورهایی را درگیر کرده است که هرگز ویروس را در خود ندیده اند. در بسیاری از کشورهایی که در آن ها دیده شده است، در حال عود مجدد است.
حتی اگر زمانی برای متوقف شدن کروناویروس وجود داشته باشد، احتمالا پایان یافته است. اکنون یک چیز تقریبا مشخص است: این ویروس هرگز از بین نخواهد رفت.
کروناویروس بسیار شایع و قابل انتقال است. به گفته کارشناسان، محتمل‌ترین سناریو این است که این بیماری همه‌گیر در برخی نواحی که افراد زیادی مبتلا یا واکسینه شده‌اند به پایان می‌رسد، اما این ویروس همچنان در سطوح پایین‌تر در دنیا شیوع پیدا خواهد کرد.

موارد به مرور زمان افت و خیز خواهند داشت. ویروس در اینجا و آنجا شیوع پیدا خواهد کرد؛ حتی با رسیدن واکسن مورد پیش بینی احتمالا تنها سرکوب می شود، اما هرگز ریشه کن نمی شود.  ما احتمالا بقیه عمرمان را با این ویروس زندگی خواهیم کرد.

مسئولان بهداشت عمومی در زمستان گذشته ، نسبت به سارس- کووید-۲ (کروناویروس عامل کووید-۱۹) امیدوارتر بودند. سارس، که یک کروناویرس مشابه است، در اواخر سال ۲۰۰۲ پدیدار شد و بیش از ۸۰۰۰ نفر را آلوده کرد، اما در اثر محدودیت های شدید، ردیابی مخاطب و قرنطینه از بین رفت. این ویروس تا سال ۲۰۰۴ توسط انسان ها از بین رفت.

سارس و سارس- کووید-۲ از یک جنبه بسیار مهم با هم تفاوت دارند:

ویروس جدیدتر آسان تر و در بسیاری از موارد بدون علامت گسترش می یابد. وقتی حتی برخی از افراد ناقل کووید ۱۹ از ابتلای خود خبر ندارند، استراتژی‌هایی که در رابطه با سارس موفقیت آمیز بودند، کم‌تر موثر هستند. استفان مورس، اپیدمیولوژیک دانشگاه کلمبیا می گوید: “بعید است که بتوانیم چنین موفقیتی که در مورد سارس بدست آوردیم، برسیم.”

 آینده کووید-۱۹ چگونه است؟

طبق گفته یانان گراد، این به قدرت و مدت زمان مصونیت در برابر ویروس بستگی دارد. گراد (محقق بیماری های عفونی در هاروارد) و همکارانش چند مسیر احتمالی را الگوسازی کرده اند. اگر مصونیت تنها چند ماه طول بکشد، ممکن است یک بیماری همه گیر بزرگ که هر ساله شیوع آن کمتر می شود، وجود داشته باشد. اگر مصونیت نزدیک به دو سال بطو بیانجامد، کووید-۱۹ می تواند در هر سال اوج بگیرد.

در این مرحله، اینکه مصونیت از کووید-۱۹ چقدر دوام خواهد داشت، نامشخص است؛ در واقع این ویروس هنوز به اندازه ای انسان ها را مبتلا نکرده است که ما بدانیم. اما کروناویروس های مشابه گزینه های مناسبی برای مقایسه هستند: در سارس، آنتی بادی ها – که یکی از اجزای سیستم ایمنی هستند – پس از دو سال از بین می روند. آنتی بادی های علیه کروناویروس های دیگری که باعث سرماخوردگی معمول می شوند در طی یک سال از بین می روند. گراد به من گفت: “هرچه حفاظت سریعتر از بین برود، تلاش برای ریشه کن کردن هر پروژه، دشوارتر خواهد بود.”

این امر با پیامدهایی برای واکسن نیز همراه است. واکسن کووید-۱۹ پس از رسیدن، ممکن است به جای یک بار، نیازمند چندبار تزریق برای حفظ ایمنی در طول زمان باشد. یا ممکن است مثل واکسن آنفولانزا هر سال یا دوسال یکبارتزریق شود.
حتی اگر ویروس به طریقی از بین انسان ها حذف شود می تواند در حیوانات گردش کند و دوباره به انسان سرایت کند. سارس-کووید-۲ احتمالا از خفاش، حیوانات نامشخص دیگری که ممکن است به عنوان میزبان واسطه عمل کند، و همچنان منبع ذخیره ای ویروس باشد، منشأ می گیرد. (SARS نیز از خفاش ها، و گربه های زباّد که به عنوان میزبان واسطه عمل می کردند منشأ گرفته بود -و همین موجب شد تا مقامات دستور جمع آوری هزاران گربه زباّد را صادر کنند.) تیموتی شیاهان، ویروس شناس دانشگاه کارولینای شمالی در چاپل هیل، از اینکه با وجود گسترش سارس-کووید-۲ در سراسر جهان، انسان درصدد آلوده کردن گونه های جدید و ایجاد ذخایر جدید حیوانی باشد، تعجب می کند. وی اظهار می دارد،

“چگونه می توانید دریابید چه میزان ویروس کووید-۱۹ در خارج از طریق جمعیت انسان و حیوانات وحشی و خانگی شیوع پیدا کرده است؟”

تا الان، به نظر می رسد ببرهای باغ وحش برونکس و مینک های مزارع هلندی کووید-۱۹ را از انسان گرفته اند و در مورد مینک ها، ویروس را به انسان هایی که در مزرعه کار می کرده اند، منتقل کرده اند.
وجود ذخایر حیوانی می تواند باعث آلودگی دوباره انسان شود، به همین دلیل است که دانشمندان درباره “ریشه‌کن کردن” این ویروس‌ها حرفی نمی‌کنند. برای مثال ویروس ابولا احتمالا از خفاش ها ناشی می شود. با اینکه انتقال انسان به انسان از ابولا در همه‌گیر آفریقای غربی در نهایت در سال ۲۰۱۶ به پایان رسید، این ویروس همچنان در جایی روی زمین وجود داشت و در صورت پیدا کردن میزبان مناسب، هنوز هم می‌توانست انسان‌ها را آلوده کند. و در واقع، ابولا دوباره در سال ۲۰۱۸ در جمهوری دموکراتیک کنگو رخ داد. ابولا را می توان از طریق ردیابی ارتباطات، جداسازی و واکسن جدید متوقف ساخت، اما نمی توان آن را “ریشه کن کرد”. هیچ‌کس دقیقا نمی داند چرا سارس هرگز از ذخیره حیوانی حذف نشده است، اما این کروناویروس می‌تواند به خوبی از الگوی متفاوتی پیروی کند.

در بهترین حالت، واکسن و درمان‌های مؤثر از شدت کووید-۱۹ می کاهند و باعث می‌شود این بیماری خطر و قدرت تخریبی کمتری داشته باشد. با گذشت زمان، سارس-کووید-۲ مانند چهار کروناویروس دیگری ( ۲۲۹E ،OC43 ،NL63 و HKU1) که باعث ایجاد درصد قابل توجهی از سرماخوردگی ها می شوند، تنها به یک ویروس تنفسی فصلی تبدیل می شود. این کروناویروس ها به قدری شایع اند که هرکس ممکن است حتی چندین بار به آن ها مبتلا شود.

آنها می توانند همه گیری های جدی بخصوص در افراد مسن در پی داشته باشند اما معمولا به میزانی خفیف هستند که زیر سطح شناسایی اند. مرحله آخر این است که سارس-کووید-۲ به پنجمین کروناویروسی که به طور منظم در میان انسان ها گردش می کند، تبدیل می شود.

در حقیقت، ویروس شناسان در این فکر اند که آیا کوروناویروسی های سرماخوردگی شایع نیز قبل از تبدیل شدن به یک ویروس معمول، با همه گیری آغاز شده اند یا خیر. در سال ۲۰۰۵، زیست شناسان در بلژیک جهش های موجود در کروناویروس سرماخوردگی OC43 را، که احتمالا از کروناویروسی که گاوها را آلوده می کند ناشی می شوند، مورد مطالعه قرار دادند. از آنجا که جهش‌های ژنتیکی در یک نرخ نسبتا منظم تجمع می‌یابند، محققان توانستند زمان انتقال ویروس از گاو به انسان‌ها را اواخر دهه ۱۸۰۰ تخمین بزنند. در این زمان، یک بیماری تنفسی بسیار عفونی، گاوها را می کشت، و حتی جالب تر اینکه در سال ۱۸۸۹، یک بیماری همه گیر انسانی کشتار مردم در سراسر جهان را آغاز کرد. افراد مسن حساسیت بیشتری داشتند. این بیماری، که منجر به بروز “ضعف، تب و علائم غیرمعمول سیستم عصبی مرکزی” می شود، براساس آنتی بادی هایی که نیم قرن بعد در بازماندگان یافت شد، با آنفلوانزا ارتباط داشت. اما علت آن هرگز به طور قطعی از نمونه های بافت اثبات نشد.

آیا امکان انتقال کروناویروس از گاوها به انسانها وجود دارد؟

به گفته بورترام فیلدینگ، محقق کروناویروس در دانشگاه کیپ غربی، همه اینها حدس و گمان است و ارتباط احتمالی بین سه کوروناویروس سرماخوردگی دیگر و همه گیری های گذشته خیلی مشخص است. اما می گوید: “من از این موضوع تعجب نمی کنم.” این به نوعی خبر خوبی است، زیرا بیانگر این است که کشندگی کووید-۱۹ با گذشت زمان کمتر می شود و آن را از بیماری همه گیر به سرماخوردگی معمول تغییر می دهد.

در مورد یک ویروس، یک ارتباط کلی بین میزان مسری بودن آن و اینکه چقدر مرگبار است، وجود دارد. سارس و سارس- کووید-۲ از این نقطه نظر قابل مقایسه‌ هستند: ویروس قبلی منجر به مرگ درصد نسبتا زیادی از بیماران شد، اما به راحتی انتشارنیافت. آنچه ویروس در نهایت می خواهد به آن برسد منتشر شدن است و راحت تر است که این کار را نسبت به میزبان مرده، بر روی یک میزبان زنده انجام دهد.

وینت مناخری، محقق کوروناویروس دانشگاه علوم پزشکی تگزاس در این باره اظهار می دارد: “در یک نگاه کلی، یک میزبان مرده به ویروس کمکی نمی کند.” چهار کوروناویروس دیگر نیز ممکن است کشندگی کمتری داشته باشند، زیرا همه ما در کودکی با آنها روبرو بوده ایم و حتی اگر مصونیت ما مانع از گرفتن مجدد آنها نشود، ممکن است باز هم بتواند از بروز بیماری شدید جلوگیری کند. همه اینها، همراه با مصونیت ناشی از واکسن ها، به این معنی است که احتمالا قدرت تخریب کووید-۱۹ رفته رفته کمتر خواهد شد.
آنفلوانزا نیز می تواند یکی دیگر از گزینه های مناسب برای مقایسه باشد. آنفولانزا ناشی از یک ویروس نیست بلکه در واقع چندین سویه مختلف که به صورت فصلی در گردش اند در این راستا نقش دارند. پس از همه گیری هایی مانند آنفولانزای H1N1 سال ۲۰۰۹، که به آنفولانزای خوکی نیز معروف است، سویه همه گیر به سادگی از بین نمی روند. در عوض، به آنفلوانزاهای فصلی تبدیل می شوند که در تمام سال گردش می کند اما در زمستان اوج می گیرند. نسل های بیماری همه گیر H1N1 سال ۲۰۰۹ هنوز هم امروز آنفولانزای فصلی است. پیک های فصلی به دلیل مضون شدن افراد، هرگز به بیشترین حد همه گیری نمی رسند. سرانجام یک سویه جدید، که افراد مصونتی در برابر آن ندارندعلیه آن که مردم هیچ مصونیتی ندارند بروز می یابد و همه گیر جدیدی را برمی انگیزد و سپس به سویه فصلی غالب جدید تبدیل می شود.

به این ترتیب، در چشم انداز بلند مدت کووید-۱۹ ممکن است امیدی برای بازگشت به حالت عادی وجود داشته باشد. روت کارون، محقق واکسن در جان هاپکینز گفت: “من فکر می کنم این ویروس تا آینده همراه ما باشد.” وی گفت: “اما آنفلوانزا نیز همینطور است و در بیشتر مواقع آنفلوانزا جوامع ما را تعطیل نمی کند. ما آن را مدیریت می کنیم. “

مصرف داروها و آسیب پذیری بیماران سرطانی در اپیدمی کرونا ویروس

برای تماس با ما کلیک کنید .