تکنیک های پرتودرمانی

در انجام پرتودرمانی شیوه های مختلفی وجود دارد که هرکدام کارایی خاص خود را در از بین بردن سلول های سرطانی دارند . که عبارتند از : 

• پرتودرمانی با پرتوهای خارجی (EBRT)
• پرتودرمانی معمولی پرتودرمانی معمولی (EBRT)
• پرتودرمانی با شدت تعدیل شده (IMRT)
• پرتونگاری با هدایت تصویر (IGRT)
• جراحی رادیولوژیکی (SRS)
• پرتودرمانی استریوتاکتیک بدن (SBRT)

پرتودرمانی با پرتوهای خارجی (EBRT)

EBRT به تحویل پرتوهای پرتوی محکم از خارج از بدن اشاره دارد. یک دوره EBRT شامل چندین درمان روزانه (کسری) در طی چند روز تا چند هفته است. تیم انکولوژی پرتونگاری دستگاه تولید اشعه (معمولاً یک شتاب دهنده خطی) را برای تولید و هدایت پرتوهای پرتوی کنترل می کنند.

EBRT معمولاً اشعه ایکس (که فوتون نیز خوانده می شود) را ارائه می دهد اما می تواند از الکترون ها یا ذرات کمیاب تر مانند پروتون ها نیز استفاده کند. اینها خواص مختلفی دارند که می توانند برای سرطانها یا تنظیمات مختلف مفید باشند.

تجربه برای بیمار شبیه به اسکن اشعه ایکس یا سی تی اسکن است – هیچ احساسی برای درمان وجود ندارد.

پرتودرمانی معمولی پرتودرمانی معمولی (EBRT)

EBRT شامل پرتوهای هدفمند تابش شده از خارج از بدن است. این یک روش غیر تهاجمی برای انتقال اشعه به یک تومور است. پرتوهای پرتویی به محض بیرون آمدن از شتابدهنده خطی و / یا قبل از رسیدن به بیمار شکل می گیرند تا مطمئن شوند که با دقت به سرطان هدایت می شوند.

پرتودرمانی با شدت تعدیل شده (IMRT)

IMRT نوعی خاص از EBRT است که شامل تحویل صدها پرتوی کوچک با شدتهای مختلف ، وارد بدن از چندین زاویه مختلف است. این شکل از پرتودرمانی برای اولین بار در سرطانهای پروستات و سر و گردن در استرالیا استفاده می شد ، اما اکنون در بسیاری از مناطق سرطان استفاده می شود.

این بسیار دقیق است ، گاهی اوقات اجازه می دهد دوزهای بالاتر با خیال راحت داده شود ، بدون اینکه به ارگان های اطراف آسیب برساند.

پرتونگاری با هدایت تصویر (IGRT)

IGRT شامل تصویربرداری مکرر از تومور در طول درمان است. تقریباً در تمام درمانهای IMRT برای اطمینان از دقت در میلی متر استفاده می شود. IGRT به تیم درمانی این امکان را می دهد تا تغییرات کوچکی در شکل ، اندازه و موقعیت تومور یا اندام خود مشاهده کنند ، این تیم را قادر می سازد در طول یا بین درمان های روزانه تنظیمات لازم را برای تحویل اشعه انجام دهد.

این تضمین می کند که سلولهای سرطانی در حالی که قرار گرفتن در معرض اشعه در سلولهای سالم را کاهش می دهند هدف قرار گیرند.

پرتودرمانی با هدایت تصویر (IGRT) اغلب در رابطه با IMRT استفاده می شود تا از تابش اشعه به منطقه برنامه ریزی شده اطمینان حاصل شود. IGRT شامل انجام سی تی اسکن در زمان انجام اشعه برای اطمینان از تراز رسیدن هدف در محل صحیح است.

IGRT می تواند در حین درمان در مناطقی از بدن که مستعد حرکت هستند مانند ریه ها و تومورهای نزدیک به ارگان ها و بافت های بحرانی تنظیم شود.

بیشتر بدانید : عوارض جانبی و زودهنگام رادیوتراپی را بشناسید !

جراحی رادیولوژیکی (SRS)

SRS برای درمان تومورهای کوچک با لبه های تعریف شده استفاده می شود. به ویژه برای سرطان های مغز یا ستون فقرات مفید است. در درمانهای SRS ، یک دوز بالا از پرتودرمانی به کمک تصویربرداری و برنامه ریزی بسیار دقیق به تومور تحویل داده می شود. برای اطمینان از اینکه بیمار کاملاً ثابت بماند ، یک قاب سر معمولاً برای درمانهای مغزی مورد نیاز است.

پرتودرمانی استریوتاکتیک بدن (SBRT)

SBRT تشعشع با دوز بسیار زیاد را به صورت کانونی به تومورهای کوچک خارج از ستون فقرات یا مغز منتقل می کند. بی حرکتی بدن بسیار مهم است ، اگرچه حرکات کوچک که ممکن است بر تحویل دقیق درمان مانند تنفس تأثیر بگذارد ، در نظر گرفته می شوند. به همین دلیل ، معمولاً طی چندین جلسه ، SBRT در چندین درمان با دوز کمی پایین تر از SRS انجام می شود. پرتودرمانی Stereotactic همچنین ممکن است برای تومورهای مغز یا نخاع ، مشابه SRS ، استفاده شود ، اما دوباره با استفاده از چند درمان با دوز کمتر به جای یک دوز بزرگتر. این رویکرد به درمان هنوز تا حدی در مرحله تحقیق است اما احتمالاً در آینده به بخش بزرگی از آنکولوژی رادیولوژی تبدیل خواهد شد.
پروتون درمانی
درمان با ذرات یک شکل پیشرفته از پرتودرمانی است که در موارد خاص می تواند سودمند باشد. متداول ترین شکل پروتون درمانی نامیده می شود و در این مرحله بیماران استرالیا برای دسترسی به این روش درمانی باید به خارج از کشور سفر کنند. افرادی که به احتمال زیاد از پروتون درمانی بهره مند می شوند شامل افرادی که دارای تومورهایی هستند که در نزدیکی اندام های حیاتی هستند (مانند پایه تومورهای جمجمه مجاور ساقه مغز و اعصاب مسئول بینایی) و بیماران جوان که در آنها اثرات طولانی مدت درمان ممکن است به حداقل برسد. (مانند عدم تعادل هورمونی ، تاخیر در رشد فکری و سرطانهای ثانویه).