پرتودرمانی، شیمی درمانی، هورمون درمانی، ایمونوتراپی یا پیوند سلول های بنیادی تولید مثل فرد را تحت تأثیر قرار می دهد. دوز و مقدار داروهای درمانی نیز می تواند روی بچه دار شدن تأثیر بگذارد.
شما به عنوان یک فرد مبتلا به سرطان باید به این نکته توجه داشته باشید که قبل از انجام عمل جراحی یا شروع درمان، با پزشک معالج خود درباره قدرت باروری یا تحت تأثیر قرار گرفتن آن صحبت و مشورت کنید. این مورد هم باید مد نظر داشته باشید که شاید پزشک یا پرستار در مورد مسائل تولید مثل یا باروری و اقداماتی که می خواهید انجام دهید سؤالی نپرسند بنابراین، شما خودتان باید راجع به نگرانی بچه دار شدنتان صحبت کنید و از پرسنل مربوطه کمک بخواهید.
سرطان بیضه و درمان آن می تواند بر سطح هورمون فرد تأثیر بگذارد و همچنین بر توانایی مردان در تولید مثل اثر گذار باشد. قبل شروع درمان با پزشک خود راجع به اثرات احتمالی صحبت کنید تا شما را از خطرات ناشی از درمان آگاه سازد. اکثر مردان و پسران در یک بیضه به سرطان مبتلا می شوند و بیضه باقی مانده معمولا می تواند تستوسترون کافی را برای فرزند آوری ایجاد کند.
در صورتی که هر دو بیضه مردان به سرطان دچار شود تا آخر عمر باید نوعی تستوسترون مصرف کنند. سرطان بیضه می تواند فرد را نابارور کند و کسی که قصد داشتن فرزند دارد، باید قبل از درمان اسپرم خود را در بانک اسپرم نگهداری کند. باید به این نکته اشاره کنیم که در سرطان بیضه، به دلیل کم بودن تعداد اسپرم می تواند گرفتن یک نمونه خوب با مشکل رو به رو شود. در بعضی موارد اگر یک بیضه باقی مانده باشد، ۲ سال پس از قطع شیمی درمانی امکان باروری وجود دارد.
اگر عمل جراحی تومور در نزدیکی آلت تناسلی، بیضه، مثانه یا روده بزرگ صورت بگیرد. در کنار تمامی این اندام ها ممکن است جراحی در قسمت سیستم عصبی مانند مغز یا نخاع انجام شود. همه این جراحی ها روی باروری یک مرد تأثیر می گذارد.
برخی از سرطان های دیگر در مردان می تواند قدرت باروری را از بین ببرد یا با اختلال مواجه کند، این سرطان ها مانند سرطان روده بزرگ و غدد لنفاوی می تواند به عصب ها آسیب وارد کند و فرد با مشکل نعوظ یا انزال مواجه شود. هنگامی که عمل ها اعصاب را تحت تأثیر قرار می دهند، ممکن است مایع منی تولید شود ولی در حالت ارگاسم از آلت تناسلی بیرون نمی آید. در عوض می تواند به داخل مثانه به عقب جریان پیدا کند که انزال رتروگراد نامیده می شود. در انزال رتروگراد، گاهی اوقات مصرف داروها می توانند به انزال طبیعی مایع منی کمک کنند.
در پرتو درمانی از پرتوهای پر انرژی برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود. در این درمان پرتوها به طور مستقیم به بیضه ها و یا مناطقی از لگن تابیده می شود. پرتو درمانی با دوز های بالا روی سلول های بنیادی تولید کننده اسپرم اثر می گذارد و در نتیجه برای قدرت باروری یک مرد مشکل به وجود می آید. تأثیر پرتو درمانی روی بیضه های فرد ممکن است ناشی به سرطان های دیگر که در ناحیه شکم اجام می شود مانند سرطان روده بزرگ که به تولید اسپرم آسیب می رساند.
در بعضی موارد تششعات به مغز روی غده هیپوتالاموس و هیپوفیز اثر می گذارد. هیپوتالاموس و هیوفیز برای تولید دو هورمون مهم به نام های LH و FCH با یکدیگر کار می کنند. این هورمون ها در جریان خون رها می شوند و برای تولید تستوسترون و همچنین تولید اسپرم به بیضه ها سیگنال می دهند. هنگامی که درمان سرطان شروع می شود در این دو غده اشکالاتی که وجود می آید که منجر به کاهش تولید اسپرم و قدرت باروری می گردد.
در درمان سرطان پروستات از براکی تراپی یا پرتو درمانی داخلی استفاده می شود که تششع زیادی به بیضه ها وارد نمی شود و بسیاری از مردان بارور باقی می مانند و قادر به تولید اسپرم هستند. با این وجود دستورالعمل های مهمی را باید در طول درمان و بعد از پرتو درمانی رعایت کنید که شامل موارد زیر می باشد:
البته باید این نکته را ذکر کنیم در مواردی از پرتو درمانی برای درمان پروستات با وجود محافظت از بیضه ها، به دلیل تششعات دستگاه های خارجی احتمال نازایی دائم وجود دارد.
در دوران بلوغ بیضه ها شروع به تولید اسپرم می کنند و به طور معمول یک مرد در تمام عمر خود قادر به تولید اسپرم می باشد. با این حال، داروهای شیمی درمانی که در دوران کودکی فرد مبتلا به سرطان داده می شود می توانند به بیضه ها آسیب رسانده و بر توانایی تولید اسپرم تـأثیر بگذارد. در مجموع انواع داروهای شیمی درمانی می تواند بر روی تولید اسپرم اثر گذار باشد.
شیمی درمانی برای از بین بردن سلول های سرطانی صورت می گیرد و از آنجایی که سلول های اسپرم به سرعت تقسیم می شوند، هدف آسانی برای داروهای شیمی درمانی هستند. ناباروری دائمی در صورتی حاصل می شود که تمام سلول های نابالغ در بیضه ها برای ساخت اسپرم جدید تقسیم شوند. هنگامی که بیضه ها آسیب می بینند دیگر قادر به تولید اسپرم های بالغ نخواهند بود.
بعد از شیمی درمانی ممکن است تولید اسپرم کند یا به طور کلی متوقف شود. ممکن است بازگشت اسپرم سال ها طول بکشد یا بعضی اوقات هرگز بازگشتی وجود نداشته باشد. داروهای شیمیایی که مردان را با خطر ناباروری مواجه می کند شامل این موارد است:
برخی داروهای دیگر برخلاف داروهای ذکر شده در بالا خطر کمتری برای ایجاد ناباروری دارند که به شرح زیر است:
در مورد داروهای شیمیایی دریافتی و خطرات باروری حاصل از آن ها با پزشک خود مشورت کنید.
داروهای هدفمند درمانی و ایمونوتراپی متفاوت از داروهای شیمیایی به سلول های سرطانی حمله می کنند. در مورد اثراث این داروها بر باروری و مشکلات دوران باروری اطلاعات کمی وجود دارد. مردانی تالیدومید یا لنالیدومید مصرف می کنند، اثرات این داروها می تواند در مایع منی بماند و در صورت بچه دار شدن اثرات زیان بار این داروها به جنین منتقل شود و باعث نقص در بدن جنین گردد. انکولوژیست ها برای داشتن رابطه جنسی برای مردان مبتلا به سرطان کاندوم و برای زنان IUD را پیشنهاد می کنند که فرزندی با نواقص بسیار دنیا نیاورند.
برخی از درمان های هورمونی که برای درمان سرطان پروستات مورد استفاده قرار می گیرد می توانند باعث کاهش تعداد و تولید اسپرم ها شوند. علاوه بر این ، داروهای هورمون درمانی می توانند عوارض جانبی از جمله کاهش میل جنسی، مشکلات نعوظ را برای بیماران در پی داشته باشند. این احتال را هم باید در نظر بگیریم که بعد از قطع داروها، کاهش تولید اسپرم و عوارض جانبی جنسی بهبود می یابد.
پیوند مغز استخوان یا پیوند سلول های بنیادی معمولا شامل دوزهای بالا شیمی درمانی و پرتو درمانی قبل ازعمل سرطان پروستات به کل بدن است. در اکثر موارد این روش ها اثرات دائمی روی اسپرم مرد می گذارد و منجر به تغییرات مادام العمر در باروری مردان می شود.
متخصص رادیوتراپی آنکولوژی
اصفهان، خیابان شمس آبادی، بعد از بیمارستان سینا، جنب بانک توسعه و گردشگری، ساختمان بزرگان، طبقه سوم واحد ۳۱۳
31115 (031) - ۰۳۱۳۲۲۳۲۱۴۵ - ۰۳۱۳۲۳۵۹۸۳۳ | شنبه تا چهارشنبه 16 الی 21
info@drpouriaadeli.ir
نظرات کاربران